Hannah de reisleidster

Bom dia,

Oeps al een dag gespijbeld, sorry daarvoor.
Ik heb toch maar even Google translate geraadpleegd want Anne en ik zijn er gister toch echt wel achter gekomen dat de lokale bevolking hier GEEN Engels spreekt.

Gisterochtend om 05.45 ging onze wekker want we zouden om 06.10 de bus pakken richting een groot busstation waar Nick ons op zou wachten. Vanuit daar zouden we met zn 3en met de bus richting het eiland gaan waar we dan eindelijk strand zouden zien... Nou mooi niet. Onze lieve Hannah had ons namelijk op de verkeerde bus gezet.

Ondertussen heb ik een Braziliaans nummer aangeschaft maar dat moest blijkbaar nog ontlokt worden, waardoor we dus ook niet bereikbaar waren. Kortom wij arriveren op dat busstation en je raad het al geen Nick. Na maar liefst 1,5 uur in de kou (het was nog geen 10 graden) te hebben staan wachten viel bij ons ook het kwartje dat er ergens iets niet goed was gegaan. Nu waren wij ervan uitgegaan dat Nick ons mis was gelopen. Wij goed pissig maar dan toch maar omgekeerd richting huis.

Nu werkt het bussysteem hier wat anders dan in Nederland en heeft het onze Amerikaanse vrienden maar liefst een semester de tijd gekost om uit te vogelen hoe het werkt, zelfs toen ze al lang Portugees spraken. Je begrijpt het bussysteem in combinatie met Portugees is abracadabra voor Anne en mij. Daarnaast wisten we ook allebei ons adres niet, alleen dat we wallmart moesten onthouden. (De wallmart is de supermarkt hier) Wel wisten we dat we de bus Interbarrios II moesten hebben, maar laat deze nou net aan twee kanten stoppen en dus ook twee verschillende richtingen op gaan.
Na verschillende mensen aangesproken te hebben en naar Wallmarke gevraagd te hebben. (Wallmarke zoals ik het volgens Hannah uit moest spreken) Was er eindelijk een mevrouw die driftig ja begon te knikken. Dus wij hop die bus in en na enkele minuten was het duidelijk... dit was niet de goede bus. Lichtelijk in paniek hebben we gecommuniceerd met die mevrouw, maar die was er heilig van overtuigd dat het de goede bus was. Nou enigszins gerust gesteld toch maar in die bus blijven zitten. Totdat deze lieftallige mevrouw inderdaad een walmart aanwijst, maar dit blijkt niet onze walmart te zijn. Op handen en voeten probeerden we dat uit te leggen maar de taal barrière was toch echt te groot. Gelukkig had ik het telefoonnummer van onze huisbaas in mijn telefoon. Vervolgens heeft die mevrouw onze huisbaas uitgelegd waar we waren en deze vertaalde het door naar mij. Volgens hem hadden we net uit moeten stappen, dus moesten we nu omdraaien en dezelfde bus terugpakken en uitstappen bij de Wallmart. Zo gezegd, zo gedaan. Echter toen we eenmaal goed en wel voor de wallmart stonden bleek het niet de juiste wallmart te zijn. Daarnaast gaf mijn richtingsgevoel alarm signalen af aangezien we TOTAAAL niet in de buurt van ons huis waren.

Gelukkig stond er een taxi chauffeur voor de wallmart, weer op handen en voeten uitgelegd waar we moesten zijn en of ik zijn telefoon even mocht lenen. Dat mocht en vervolgens heb ik tegen Rafael (de huisbaas) gezegd dat hij de taxi chauffeur uit moest leggen waar we heen moesten. Gelukkig begreep hij dat en eind goed al goed. De taxi rit heeft ons maar 30 real gekost wat ongeveer 12 eurp is. Ik geloof dat ik nog nooit met zoveel liefde 12 euro heb betaald.

Eenmaal aangekomen thuis was Hannah gek van zorgen, ze was er vrij snel achter gekomen dat het niet de juiste bus was en was gek van bezorgdheid. Nou vond ik dat ook wel een klein beetje terecht aangezien Anne en ik toch wel lichtelijk in paniek zijn geweest. Maargoed achteraf kunnen we er ook wel weer om lachen. De rest van de dag hebben we een Twilight marathon in bed gehouden aangezien we het allebei echt ontzettend koud hadden. Tussendoor nog even geskypt met alles en iedereen, dus al met al gewoon een prima dag.

Vandaag arriveren er twee nieuwe Fransen mannen die we ,geloof ik, binnen een aantal uur gaan verwelkomen. Vanavond gaan we naar de film met Hannah, Nick en een aantal Braziliaanse vrienden. De voertaal zal dan ook wel Portugees worden ik hoop dat ik er iets van begrijp. Geen idee wat de rest van de plannen zijn... We zullen het zien.

Wel kan ik jullie vertellen dat ik steeds meer zin krijg om naar school te gaan. Ik kan niet wachten om met Portugees te worstelen en ik ben ontzettend nieuwsgierig naar het gebouw en de Braziliaanse bevolking. Blijkbaar ligt onze school in de buurt van een Favela waar je dus overdag gewoon 'gunshots' hoort. Blijkbaar is dit een teken dat de nieuwe lading met drugs is gearriveerd. Overdag is het gewoon veilig om door deze Favela heen te lopen, 's avonds wat minder. Over het algemeen is het hier best veilig alleen 's avonds moet je gewoon niet alleen over straat gaan.

Nou een heel verslag en tot morgen maar weer!