Oehlala waarbenjij.nu bestaat ook nog
Blijf op de hoogte en volg Kim
31 Oktober 2012 | Brazilië, Rio de Janeiro
Oi gente,
Tudo Bem? Oefffff it has been a long long long long while. Ik kreeg even een reality check toen ik een reactie kreeg op mijn vorige geplaatste verslag. Wat erg laaaaaaang geleden is geweest. Blijkbaar ben ik toch niet zo goed ik dagboeken bij houden als dat ik van te voren had bedacht.
Anyway ik heb wel een hele HOOP te vertellen dus ga er maar eens lekker voor zitten. Pak er een kop thee of koffie bij (het is toch koud in Nederland) en bereid je voor op een laaaaaaang verslag.
AUW! Volgende reality check mijn vorige verslag ging over de avond met Ferry Corsten en die kan ik me al bijna niet meer herinneren. Oeps.
Dus laat ik maar gewoon ergens in het midden beginnen. Ten eerste Anne en ik zijn verhuisd, na een hoop gestoei met onze oude huisbazen kregen we dan uiteindelijk toch de helft van onze borg terug. Wat 325 RS is, dat geld hebben we meteen weer in onze nieuwe plek gestoken aangezien daar de huur 400 RS is. We zitten nu midden in het centrum in de staart Rua Joao Negroa en ik moet zeggen dat ik het er heerlijk vindt. Het enige nadeel is dat het internet kut is en daarom Skypen niet mogelijk is. Maar doordat de klok gunstig is verzet (in beiden richtingen) is het nu nog maar 3 uur verschil en is het een stuk makkelijk om een Skype afspraak te maken. We leven in een appartement op de tiende verdieping van een oud, maar prima, gebouw. Het leuke daaraan is dat we nu ook met Adriana (Duits meisje dat in Nederland naar school gaat) en met Ville een toffe maar ook aparte Fin. (Als hij Fins praat denk ik echt dat ik terug ben in de tijd en dat ik omringd ben door vikingen) Daarnaast leeft er nog een Koreaanse jongen, die op de raarste tijden tot leven komt maar waar je voor de rest geen last van hebt. Al verdenken Anne en ik hem er wel van dat hij alles op eet wat los en vast is (en wat dus niet van hem is) plus hij heeft gistermiddag ervoor gezorgd dat de wc is verstopt.... Dus als ik hem te pakken krijg grrrrrr. Nee dat is een grapje hoor ;) Daarnaast zou ik niet weten hoe ik met die jongen moet communiceren want ik geloof dat hij toch ook geen Engels praat :P
Als klap op de vuurpijl leeft er ook nog een Braziliaanse vrouw, heel vriendelijk enzo maar ze is al wat ouders dus hebben we daar eigenlijk niet zo heel veel contact mee.
Dus net voordat Pim kwam zijn we over verhuist naar ons nieuwe plekje en bevalt dus erg goed. Ondertussen is Pim dus ook geweest en hebben we 2 toffe weken samen gehad. Zo zijn we eerst een hele week in Rio geweest. We hebben de stranden bezocht, het beeld van Jezus gezien en zijn we op de Sugarloaf geweest. Ik heb altijd geroepen dat New York mijn favoriete stad is en zal blijven. Dat klopt maar de eerste plaats wordt nu wel gedeeld met Rio de Janeiro. Het is zo apart om midden door een stad te lopen maar wel omringd te zijn door bergen. Daarnaast vind ik dat Rio diverse gezichten heeft en lijkt het alsof het een andere wereld is. Het uitzicht op de Sugar Loaf en bij het beeld is dan ook werkelijk ontzettend indrukwekkend. Mocht iemand twijfelen om richting Brazilië te gaan, ga dan niet weg voordat je Rio hebt bezocht. Na een fantastische week in Rio zijn we terug gegaan naar Curitiba en heeft Pim school gezien, de parken gezien en daarnaast natuurlijk ons appartement gezien. Ik ben ondertussen 3 dagen naar school geweest, want je mag maar maximaal 25% missen omdat je anders de minor niet haalt. Aangezien ik niet van plan ben om een half jaar vertraging op te lopen ben ik dus tussendoor even op en neer geweest naar school. Daarna hebben we de bus gepakt en zijn we richting Florianopolis geweest. Wat een eiland is ongeveer 5 uur van Curitiba vandaan. Daar eenmaal aangekomen bleek dat we maar liefst 37 km buiten het centrum zaten. Klein foutje moet kunnen.... We hebben nog hele (bus) avonturen gehad met het personeel daar. Aangezien Pim niet altijd even scherp is. Maar Google Translate heeft hem een heel stuk geholpen. Na een lekker weekendje zijn we weer terug gegaan naar Curitiba en heeft Pim zijn koffer ingepakt. De dag erna ben ik samen met Pim richting het vliegveld gegaan en hebben we afscheid genomen. Gelukkig was dit niet alt e moeilijk en emotioneel. Pim en ik zijn er namelijk achter gekomen dat een lange afstandsrelatie toch niet werkt. Daarnaast gaat Pim volgend jaar naar Korea en probeer ik een afstudeerstage te vinden in het buitenland. Kortom het was nu gewoon niet het juiste moment en dus zijn we als vrienden uit elkaar gegaan =).
Nadat Pim is weg gegaan heb ik mezelf weer even ondergedompeld in het exchange leven. Zo had ik hier en daar genoeg gemist en vond ik het dan ook erg leuk om eindelijk even te kunnen vieren dat Anne en ik zijn verhuist. We zijn samen met Alina en Adriana uit eten geweest. We hebben sushi gegeten.. Voor diegene die mij goed kennen zullen nu veel monden open hangen. Want JA ik eet dus vis, niet zomaar vis maar ook nog RAUWE vis. En eerlijk is eerlijk het is erg lekker. Al moet ik nog steeds wennen aan de textuur.
Nou dat brengt me tot afgelopen weekend, namelijk Oktoberfest in Blumenau. Ja Brazilianen kennen Oktoberfest ook en natuurlijk mochten we dat niet missen. Zo was er een algemene trip geregeld en een bus gehuurd. Afgelopen zaterdag om 12.30 vertrok de bus richting Blumenau, met gratis drank aan boord. Ja je raad het al.. dat was eeeeen grote zuippartij. Nou de ene helft lag halverwege al te ronken de andere helft was al ketszat voordat we aankwamen. Om 18.30 mochten we dan toch eindelijk de bus verlaten. Eenmaal aangekomen heb ik toch wel even mijn ogen uit gekeken. Zo was het een stuk groter dan ik had verwacht en was het een echt Duits dorp op zichzelf. Veel vrouwen waren inderdaad verkleed in Dindl jurken en ook de manenn hadden de 'hosen' aangetrokken. Anne en ik hebben allebei een stalen beker gekocht, met daarop een vlag van Duitsland en natuurlijk een vermelding van Oktoberfest Blumenau Brazilië 2012. Na de hele nacht door te hebben gefeest had ik het om 03.00 wel gezien, helaas kwam de bus pas om 05.00. Toen ik mezelf eenmaal geïnstalleerd had in die bus ben ik compleet K.O. gegaan. Om 11.00 zijn we aangekomen in Curitiba en zijn Anne en ik meteen weer in bed gaan liggen om bij te slapen. 's Avonds eenmaal een beetje bijgekomen zijn we lekker uit eten gegaan. De volgende dag moesten we helaas gewoon weer naar school. Deze hele week bestaat uit een HOOP presentaties en deadlines en voor de verandering hebben we dan ook echt iets moeten doen. Van de andere kant vind ik dat ook wel weer prettig want zo kan ik langzaam aan weer in het ritme komen.
Ondertussen ben ik ook druk bezig met het zoeken van een afstudeerstage. Zo heb ik enkele gesprekken gehad en tevens ook diverse positieve reacties gehad. Aanstaande donderdag heb ik nog 2 gesprekken staan en ik ben erg benieuwd wat daar uit gaat komen. Het vinden van een afstudeerstage vanuit het buitenland is echter wel een stuk moeilijker dan vanuit Nederland. Veel bedrijven willen je natuurlijk persoonlijk spreken en zien, wat natuurlijk ook begrijpelijk is. Maar dat is nu eenmaal niet mogelijk. Van de ander kant zijn er gelukkig ook diverse bedrijven die het geen probleem vinden om Skype gesprekken te voeren. Dus al met al mag ik helemaal niet klagen.
Daarnaast is het nog precies 35 dagen voordat papa hier is, wat precies 5 weken is. Als ik daar aan denk dan krijg ik toch wel een beetje kriebels want ik ben er nog helemaal niet klaar voor om hier weg te gaan. Brazilië is zo groot en ik had graag nog veel meer gezien, maar daar is simpelweg de tijd niet voor! Maar ik ben zeker van plan om terug te gaan als de Olympische Spelen zijn. Maar ik heb absoluut geen spijt van alle dingen die ik hier heb gedaan en zou het zo weer over doen =)!
Dit weekend ga ik richting Porto Alegre, een stad helemaal in het zuiden van Brazilië. Daar in de buurt ligt het zogenoemde Parque Nacional en dat wordt ook wel de 'Braziliaanse Grand Canyon' genoemd. Dus ik ben behoorlijk nieuwsgierig.
Al met al een behoorlijk opgesomd reisverslag, ik weet simpelweg niet alle details. Maar zo hebben jullie toch een beetje een idee hoe het leven hier eraan toe gaat. Ik begrepen dat er ook mensen zijn die mijn verhalen lezen en die verschillende vragen hebben. Mocht je graag iets meer willen weten over Brazilië of studeren aan deze universiteit. Dan kun je me gerust een mailtje sturen: kjmm.vandersanden@gmail.com.
Voor diegene in Nederland, tot snel!
xxx Beijos en veel liefs !
Tudo Bem? Oefffff it has been a long long long long while. Ik kreeg even een reality check toen ik een reactie kreeg op mijn vorige geplaatste verslag. Wat erg laaaaaaang geleden is geweest. Blijkbaar ben ik toch niet zo goed ik dagboeken bij houden als dat ik van te voren had bedacht.
Anyway ik heb wel een hele HOOP te vertellen dus ga er maar eens lekker voor zitten. Pak er een kop thee of koffie bij (het is toch koud in Nederland) en bereid je voor op een laaaaaaang verslag.
AUW! Volgende reality check mijn vorige verslag ging over de avond met Ferry Corsten en die kan ik me al bijna niet meer herinneren. Oeps.
Dus laat ik maar gewoon ergens in het midden beginnen. Ten eerste Anne en ik zijn verhuisd, na een hoop gestoei met onze oude huisbazen kregen we dan uiteindelijk toch de helft van onze borg terug. Wat 325 RS is, dat geld hebben we meteen weer in onze nieuwe plek gestoken aangezien daar de huur 400 RS is. We zitten nu midden in het centrum in de staart Rua Joao Negroa en ik moet zeggen dat ik het er heerlijk vindt. Het enige nadeel is dat het internet kut is en daarom Skypen niet mogelijk is. Maar doordat de klok gunstig is verzet (in beiden richtingen) is het nu nog maar 3 uur verschil en is het een stuk makkelijk om een Skype afspraak te maken. We leven in een appartement op de tiende verdieping van een oud, maar prima, gebouw. Het leuke daaraan is dat we nu ook met Adriana (Duits meisje dat in Nederland naar school gaat) en met Ville een toffe maar ook aparte Fin. (Als hij Fins praat denk ik echt dat ik terug ben in de tijd en dat ik omringd ben door vikingen) Daarnaast leeft er nog een Koreaanse jongen, die op de raarste tijden tot leven komt maar waar je voor de rest geen last van hebt. Al verdenken Anne en ik hem er wel van dat hij alles op eet wat los en vast is (en wat dus niet van hem is) plus hij heeft gistermiddag ervoor gezorgd dat de wc is verstopt.... Dus als ik hem te pakken krijg grrrrrr. Nee dat is een grapje hoor ;) Daarnaast zou ik niet weten hoe ik met die jongen moet communiceren want ik geloof dat hij toch ook geen Engels praat :P
Als klap op de vuurpijl leeft er ook nog een Braziliaanse vrouw, heel vriendelijk enzo maar ze is al wat ouders dus hebben we daar eigenlijk niet zo heel veel contact mee.
Dus net voordat Pim kwam zijn we over verhuist naar ons nieuwe plekje en bevalt dus erg goed. Ondertussen is Pim dus ook geweest en hebben we 2 toffe weken samen gehad. Zo zijn we eerst een hele week in Rio geweest. We hebben de stranden bezocht, het beeld van Jezus gezien en zijn we op de Sugarloaf geweest. Ik heb altijd geroepen dat New York mijn favoriete stad is en zal blijven. Dat klopt maar de eerste plaats wordt nu wel gedeeld met Rio de Janeiro. Het is zo apart om midden door een stad te lopen maar wel omringd te zijn door bergen. Daarnaast vind ik dat Rio diverse gezichten heeft en lijkt het alsof het een andere wereld is. Het uitzicht op de Sugar Loaf en bij het beeld is dan ook werkelijk ontzettend indrukwekkend. Mocht iemand twijfelen om richting Brazilië te gaan, ga dan niet weg voordat je Rio hebt bezocht. Na een fantastische week in Rio zijn we terug gegaan naar Curitiba en heeft Pim school gezien, de parken gezien en daarnaast natuurlijk ons appartement gezien. Ik ben ondertussen 3 dagen naar school geweest, want je mag maar maximaal 25% missen omdat je anders de minor niet haalt. Aangezien ik niet van plan ben om een half jaar vertraging op te lopen ben ik dus tussendoor even op en neer geweest naar school. Daarna hebben we de bus gepakt en zijn we richting Florianopolis geweest. Wat een eiland is ongeveer 5 uur van Curitiba vandaan. Daar eenmaal aangekomen bleek dat we maar liefst 37 km buiten het centrum zaten. Klein foutje moet kunnen.... We hebben nog hele (bus) avonturen gehad met het personeel daar. Aangezien Pim niet altijd even scherp is. Maar Google Translate heeft hem een heel stuk geholpen. Na een lekker weekendje zijn we weer terug gegaan naar Curitiba en heeft Pim zijn koffer ingepakt. De dag erna ben ik samen met Pim richting het vliegveld gegaan en hebben we afscheid genomen. Gelukkig was dit niet alt e moeilijk en emotioneel. Pim en ik zijn er namelijk achter gekomen dat een lange afstandsrelatie toch niet werkt. Daarnaast gaat Pim volgend jaar naar Korea en probeer ik een afstudeerstage te vinden in het buitenland. Kortom het was nu gewoon niet het juiste moment en dus zijn we als vrienden uit elkaar gegaan =).
Nadat Pim is weg gegaan heb ik mezelf weer even ondergedompeld in het exchange leven. Zo had ik hier en daar genoeg gemist en vond ik het dan ook erg leuk om eindelijk even te kunnen vieren dat Anne en ik zijn verhuist. We zijn samen met Alina en Adriana uit eten geweest. We hebben sushi gegeten.. Voor diegene die mij goed kennen zullen nu veel monden open hangen. Want JA ik eet dus vis, niet zomaar vis maar ook nog RAUWE vis. En eerlijk is eerlijk het is erg lekker. Al moet ik nog steeds wennen aan de textuur.
Nou dat brengt me tot afgelopen weekend, namelijk Oktoberfest in Blumenau. Ja Brazilianen kennen Oktoberfest ook en natuurlijk mochten we dat niet missen. Zo was er een algemene trip geregeld en een bus gehuurd. Afgelopen zaterdag om 12.30 vertrok de bus richting Blumenau, met gratis drank aan boord. Ja je raad het al.. dat was eeeeen grote zuippartij. Nou de ene helft lag halverwege al te ronken de andere helft was al ketszat voordat we aankwamen. Om 18.30 mochten we dan toch eindelijk de bus verlaten. Eenmaal aangekomen heb ik toch wel even mijn ogen uit gekeken. Zo was het een stuk groter dan ik had verwacht en was het een echt Duits dorp op zichzelf. Veel vrouwen waren inderdaad verkleed in Dindl jurken en ook de manenn hadden de 'hosen' aangetrokken. Anne en ik hebben allebei een stalen beker gekocht, met daarop een vlag van Duitsland en natuurlijk een vermelding van Oktoberfest Blumenau Brazilië 2012. Na de hele nacht door te hebben gefeest had ik het om 03.00 wel gezien, helaas kwam de bus pas om 05.00. Toen ik mezelf eenmaal geïnstalleerd had in die bus ben ik compleet K.O. gegaan. Om 11.00 zijn we aangekomen in Curitiba en zijn Anne en ik meteen weer in bed gaan liggen om bij te slapen. 's Avonds eenmaal een beetje bijgekomen zijn we lekker uit eten gegaan. De volgende dag moesten we helaas gewoon weer naar school. Deze hele week bestaat uit een HOOP presentaties en deadlines en voor de verandering hebben we dan ook echt iets moeten doen. Van de andere kant vind ik dat ook wel weer prettig want zo kan ik langzaam aan weer in het ritme komen.
Ondertussen ben ik ook druk bezig met het zoeken van een afstudeerstage. Zo heb ik enkele gesprekken gehad en tevens ook diverse positieve reacties gehad. Aanstaande donderdag heb ik nog 2 gesprekken staan en ik ben erg benieuwd wat daar uit gaat komen. Het vinden van een afstudeerstage vanuit het buitenland is echter wel een stuk moeilijker dan vanuit Nederland. Veel bedrijven willen je natuurlijk persoonlijk spreken en zien, wat natuurlijk ook begrijpelijk is. Maar dat is nu eenmaal niet mogelijk. Van de ander kant zijn er gelukkig ook diverse bedrijven die het geen probleem vinden om Skype gesprekken te voeren. Dus al met al mag ik helemaal niet klagen.
Daarnaast is het nog precies 35 dagen voordat papa hier is, wat precies 5 weken is. Als ik daar aan denk dan krijg ik toch wel een beetje kriebels want ik ben er nog helemaal niet klaar voor om hier weg te gaan. Brazilië is zo groot en ik had graag nog veel meer gezien, maar daar is simpelweg de tijd niet voor! Maar ik ben zeker van plan om terug te gaan als de Olympische Spelen zijn. Maar ik heb absoluut geen spijt van alle dingen die ik hier heb gedaan en zou het zo weer over doen =)!
Dit weekend ga ik richting Porto Alegre, een stad helemaal in het zuiden van Brazilië. Daar in de buurt ligt het zogenoemde Parque Nacional en dat wordt ook wel de 'Braziliaanse Grand Canyon' genoemd. Dus ik ben behoorlijk nieuwsgierig.
Al met al een behoorlijk opgesomd reisverslag, ik weet simpelweg niet alle details. Maar zo hebben jullie toch een beetje een idee hoe het leven hier eraan toe gaat. Ik begrepen dat er ook mensen zijn die mijn verhalen lezen en die verschillende vragen hebben. Mocht je graag iets meer willen weten over Brazilië of studeren aan deze universiteit. Dan kun je me gerust een mailtje sturen: kjmm.vandersanden@gmail.com.
Voor diegene in Nederland, tot snel!
xxx Beijos en veel liefs !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
