First hangover is a fact

Bom dia

Tuda ben? Hoppa de eerste Portugese woorden zijn een feit, de eerste kater ook.. helaas. Ondertussen ben ik wel weer opgeknapt maar vanochtend had ik het even zwaar.

Bijgevoegd zitten de foto's van school. De campus is echt ENORM en Anne en ik blijven maar nieuwe situaties tegenkomen. Bijvoorbeeld; we moeten onze papieren af gaan geven bij de Federale Politie. Daar zitten bepaalde fees bij die moeten worden betaald bij elke willekeurige bank. Nou laat er nu net een bank zitten in onze school, hoe ideaal. Papieren geprint en wij richting bank. Blijkbaar is het normaal dat je hier door een draaideur moet voordat je de bank in mag. Boven deze draaideuren zitten sensoren en op het moment dat je dus iets in je tas hebt zitten wat niet mag gaan deze af en mag je dus niet naar binnen. Naast de deur zit een doorzichtig doorgeef luik waar je deze spullen dus in moet doen.

Ik moet eerlijk bekennen voordat ik de bank inliep had ik dit hele systeem helemaal niet gezien. Maar ik had van alles in mijn tas zitten; telefoon, camera, sleutels etc. Ondanks dat kon ik gewoon doorlopen. Anne daarentegen stuitte na de eerste keer op de deur, dus hop terug. Alles uit haar tas gehaald (lees portemonnee, sleutels, aansteker) Poging 2... DOINGGGG, weer de deur. Anne behoorlijk geïrriteerd ondertussen, er zat immers alleen nog maar een paraplu in haar tas. Dus ik zeg 'Hop in die bak mikken en poging 3'. Nou de paraplu was blijkbaar de boosdoener want Anne mocht eindelijk de bank binnen. Na een nummertje te hebben getrokken ploften we op de bankjes neer om GEDULDIG op onze beurt te wachten. Die Brazilianen jongens, schatten van mensen, maar ze spreken GEEN woord Engels (zelfs niet met handen en voeten) en wat zijn die TRAAG. Ik ben al een stuk ongeduld en echt dit land is goed om wat meer geduld te krijgen, maar echt wat een drama!
Oke back to my story... Wat doe je als je tijd wilt doden?! Juist ja je pakt je mobiel erbij. (oh ik ben vergeten de vermelden dat er ook 2 bewakers in de bank stonden) Jullie raden het al, komt er een bewaker naar ons toegelopen en sommeerde ons natuurlijk in het Portugees dat we onze telefoon weg moesten doen. Vrij apart allemaal, gelukkig waren we 10 minuten later aan de beurt. Het betalen van de fee ging gelukkig vrij makkelijk en daarna zijn we gewoon op huis aan gegaan. Momenteel zitten we even te wachten op Anouk want die komt ons ophalen tussen 18:00 en 18:30.

Maargoed dat was eigenlijk niet het verhaal wat ik met jullie wilde delen vandaag dus terug naar het begin. Zoals jullie lezen had ik een kater vanochtend, maar deze was het zeker waard! Aangezien ik geleerd heb Caprinaha's (je weet wel die cocktail) te maken. Nouja laten we zeggen poging tot... want de cocktail meester vond het niet te drinken. Ik kreeg duizenden tips over 1/3 suiker 2/3 limoen en dan nog de alcohol natuurlijk want ik had hem iets (lees reuze) te sterk gemaakt. Daarnaast moest ik volgens Nick (jullie kunnen hem eindelijk zien op foto's) een of andere warme wijn drinken. Ze hebben het hier een hele aparte naam gegeven, maar ik noem het gewoon lekker gluhwein. Al moet ik zeggen dat die Duitsers toch een betere smaak hebben qua dat betreft. Anyway, het was te drinken en het regende dus een prima drankje voor dat moment. Hannah was weer onze reisleidster die avond, al had ik nu wel van te voren een Gegoogled waar we moesten zijn, just in case. Aangezien Hannah de eerste maanden alleen maar taxi's heeft gepakt, want ze wist niet dat er bussen reden?! Ik vraag me sterk af waar ze precies woont want het doet me denken aan een hutje op de hei.
Gelukkig was daar Nick weer die ons onderweg tegenkwam en ons richting het huis begeleidde. Eenmaal aangekomen voelde ik me enigszins ongemakkelijk dus zat er niets anders op dan de fles cocosnogwat open te trekken en het gezellig op een drinken te zetten. Wat achteraf eigenlijk helemaal niet nodig was, iedereen was super aardig. Anne en ik hebben echt heel veel mensen leren kennen, maar ik ben een ramp met namen. Ik heb er slechts twee onthouden: Jorge (een Braziliaan) en Kevin (Amerikaan en tevens goede vriend van Nick) waar Anne en ik dan ook vrijwel de hele avond mee hebben staan praten.

Totdat we op een gegeven moment Hannah kwijt waren. Heel het huis overhoop gehaald (ik van de trap gevallen =s vraag me niet hoe ik gleed uit. Met als resultaat een blauwe bil en elleboog), wij extreem bezorgd.... Je raad het al.... het lieve meisje lag na een half glas Wodka - Sinaasappelsap op de grond bij de wc. Waar ze ik denk de helft haar avond gespendeerd heeft. Ondertussen heb ik nog even bijgekletst met Teriyaki, haar Amerikaanse naam is Jo-Ann. Heel leuk meisje en ze vond het dan ook erg moeilijk om afscheid te moeten nemen van Nick. Toen het ongeveer 02:00 hadden Anne en ik het wel gezien (lees genoeg gedronken) en zijn we door Jorge naar huis gebracht. Ik moet zeggen dat ik hem daar nog steeds ontzettend dankbaar voor ben! Aangezien Hannah alleen de weg van de wc naar de auto (15 m) maar liefst 5 keer is gaan zitten. Gelukkig was Anne zo slim om een plastic tas mee te nemen voor het geval dat. Gelukkig was dit niet nodig... Jorge en Hannah waren al niet zo'n fan van elkaar (ze hebben wel verteld waarom maar dat verhaal was zo wazig en onduidelijk dat ik het niet heb onthouden) maar dat zou wel echt een enorme domper op de avond zijn geweest. Zie de foto's voor een leuke sfeer impressie.

Veel liefs vanuit hier.