Foz do Iguacu

Oi Gente,

Mijn oprechte excuses voor mijn afwezigheid. Ik zou bijna willen zeggen dat ik niet zoveel spannende dingen meemaak maar dat is natuurlijk helemaal niet waar.. Dus mijn afwezigheid is totaal mijn schuld ;)

Ik moet dan ook even nadenken waar te beginnen aangezien Hang & Over toch wel een tijdje geleden is. Laten we maar met school beginnen aangezien daar geen verandering in is gekomen. Alhoewel Anne en ik afgelopen vrijdag voor het eerst een presentatie in het Portugees hebben gegeven. Dat was toch wel even spannend hoor, hoe leuk die online vertaal websites ook mogen zijn een fatsoenlijke presentatie in het Portugees maken is toch wel even andere koek. Ik heb daarom aan Jorge gevraagd of hij me wilde helpen en dat was natuurlijk geen probleem. Anne en ik moesten beiden 2,5 minuut over Nederland vertellen. Nu heb ik hier geleerd dat er 2 dingen zijn die Brazilianen aan je vragen zodra je zegt 'Ik ben een Nederlander'. 1. Woon je in Amsterdam? 2. Rook je wiet? Natuurlijk begrijp ik deze vragen maar vind het toch wel een klein beetje zorgwekkend dat de geheel Curitiba denkt dat ik een of andere wiet- verslaafde ben. In tegenstelling tot de andere exchange studenten roken Anne en ik geen wiet hier en dat wil ik ook graag zo houden. Dus heb ik door middel van de presentatie even duidelijk gemaakt dat Nederland veel meer te bieden heeft dan wiet en legale prostitutie. Het commentaar op onze presentatie 'Muito Bom, Menina's' wat 'Goed gedaan, meisjes' betekent. Dus Anne en ik waren erg opgelucht, blij en trots.

Kortom, we konden zonder zorgen de bus instappen richting Foz do Iguacu. Voor de noobies onder ons: DE PRACHTIGE WATERVALLEN VAN ARGENTINIË & BRAZILIË. Foz do Iguacu ligt ongeveer 10 uur van Curitiba vandaan en is bereikbaar via de bus maar ook per vliegtuig. Echter is de bus een goedkopere oplossing, een enkele reis kost RS125, wat dus een totaal prijs maakt van RS250. Onze bus vertrok om 21.20 op vrijdagavond. Samen met onze huisgenoten Justin, Thomas en Lorena gingen we rond 20.00 richting het busstation. 5 minuten van huis herinnerde Justin ons er aan dat we onze paspoorten mee moesten nemen, Lorena en Thomas hadden hier niet over nagedacht en trokken even en sprintje naar huis om inderdaad de paspoorten te pakken. Eenmaal aangekomen op het centrale busstation van Curitiba zagen we de rest van het gezelschap bestaande uit: Paulina, Valentina, Alina, Adriana, Cecile. Adriana en Alina zijn 2 Duitse meisjes die een Marketing opleiding aan de Fontys in Venlo volgen. Op school zijn we zo'n beetje de 4 musketiers, want ze volgen ook het Engelse semester. Paulina en Valentina zijn 2 hele lieve meiden uit Mexico en zijn de kamergenootjes van Alina. Cecile is als laatste aangekomen in Curitiba en is een Franse, ook zij volgt het Business semester. Ik zal door middel van foto's iets duidelijker beschrijven wie nu wie is, aangezien mijn lieve vadertjes het allemaal niet meer bij kon houden ;). (Sorry pap maar dat moest ik er toch echt even bij vermelden hihi..)

Eenmaal goed en wel geïnstalleerd in de bus. (Ik heb nog niet veel dingen meegemaakt wat de Brazilianen beter kunnen dan Nederlanders, maar die bussen... die zijn toch wel echt een luxe hoor!) De 10 uur reizen was zo voorbij, je legt je stoel plat, doet je ogen dicht en voor je het weet ben je dus inderdaad 10 uur verder in Brazilië. De bus arriveerde 0.45 minuten te vroeg, wat erg bijzonder is voor Brazilianen. Want die zijn altijd te laat en dan geen 10 minuten, nee gewoon 30 minuten als het geen uur is. Eenmaal aangekomen op het busstation hebben we even uitgevogeld waar we precies heen moesten. Ik besloot samen met Thomas te wachten op Alex.

Ik weet niet of ik al eerder wat verteld heb over Alex. Maar Alex en Thomas woonden in de eerste instantie samen in ons huis en zouden samen een semester aan onze universiteit volgen. Echter stond de universiteit in Frankrijk het niet goed dat Alex zijn semester hier zou doen omdat hij eerst nog wat punten moest behalen uit zijn voorgaande semester. Echter had Alex alles al geregeld en dus besloot hij om een paar maanden in Brazilië te verblijven. Na een paar weken in ons huis te hebben gewoond is hij richting Sao Paulo vertrokken. In de tussentijd hadden we afgesproken om elkaar weer te treffen in Foz do Iguacu.

Aangezien de 2 taxi's vol zaten met elk 4 personen kwam het beter uit als er iemand met Thomas zou wachten, daarnaast vond ik het echt heel leuk om Alex weer te zien. Thomas en Alex zijn echt 2 hele leuke en lieve jongens. Na 2 uur te hebben gewacht arriveerde ook Alex en hebben we met z'n 3en een taxi richting ons hostel gepakt. Alhoewel ik toch zeker wel 10 minuten heb geslapen tijdens de busrit was ik behoorlijk gaar toen we aankwamen ;). Echter veel tijd om even rustig uit te pakken was er niet. De rest had namelijk al plannen gemaakt, om 10.00 zou de bus richting de Argentijnse kant van de watervallen vertrekken. Dus hop tjop even snel onder de douche, tanden poetsen en weer gaan met die banaan. Ondertussen kwam Adrianan erachter dat ze niet mee kon gaan. Ze had namelijk haar paspoort niet meegnomen, maar een kopie van haar identiteitskaart. Ik vond het heel erg vervelend voor haar, maar van de andere kant ze heeft 2 nationaliteiten en dus ook 2 paspoorten. Als je weet dat je naar een ander land gaat breng op z'n minst dan 1 paspoort mee.

Gelukkig was het goed weer en kon ze de dag doorbrengen aan het zwembad. Maar toch wel ontzettend balen voor haar. De busrit van ons hostel richting Argentinië duurde ongeveer een uur. Ik kan dan ook met trots zeggen dat ik 2 Argentijnse stempels in mijn paspoort heb XD! Eenmaal aangekomen bij de watervallen kregen we de tip van onze chauffeur om eerst het pad richting een 'eiland' te volgen en vervolgens pas het treintje naar boven te nemen. Omdat dit gedeelte als eerste dicht zou gaan. Het was een stevige wandeling maar ik heb nog nooit zo'n indrukwekkende plaats gezien in mijn leven. Overal waar je kijkt zie je water naar beneden storten in combinatie met prachtige regenbogen en wilde dieren. Zo hebben we wilde schildpadden, apen, krokodillen en toekans gespot, ik voelde me dan toch ook ontzettend klein in deze omgeving. Voor iedereen die deze watervallen nog niet gezien heeft, geloof me eens in je leven moet je deze plaats bezocht hebben. Ik kan het beschrijven maar je zult nooit hetzelfde beleven als wat wij die dag hebben gedaan. Op de foto's kun je zien hoe de watervallen eruit zien. De Argentijnse kant is een stuk groter en breder dan de Braziliaanse kant en het duurt dan ook de gehele dag voordat je alles gezien hebt. Om 18.00 werden we weer opgehaald door dezelfde buschauffeur.

Justin en Lorena hadden ondertussen het idee om in Argentinië te eten. We wilden de buschauffeur vragen ergens te stoppen zodat we gezellig met z'n allen ergens konden eten. Echter zaten er ook nog andere mensen in de bus dus was dat niet mogelijk. Maar toen we net de grens hadden gepasseerd zei ik tegen Justin 'Hey, why don't we get off here and take a cab back to the hostel'. Nou zo gezegd, zo gedaan. Cecile en Lorena besloten terug te gaan naar het hostel. Cecile heeft nooit honger??? (Ik heb haar tot nu toe ook nog niet zien eten om eerlijk te zijn) en Lorena lust geen vlees dus die had geen zin in de steak waar Justin al de hele dag over liep te watertanden.

Het was ongeveer 5 kilometer lopen voordat we weer bij de grensovergang waren. Dus stel je voor 8 studenten allemaal bepakt en bezakt lopen langs de weg om een Argentijns avondmaal te kunnen bemachtigen. We hadden er met z'n allen niet over nagedacht dat Argentinië niet een van de meeste veilige landen ter wereld is. Achteraf bleek dus ook dat we ontzettend veel geluk hebben gehad aangezien we dus langs een Favella zijn gelopen, waar mannen soms auto's stoppen om deze vervolgens te beroven. Maar wat niet weet wat niet deert en uiteindelijk hebben we ook veilig de grensovergang bereikt. Nou mocht je ooit de grens over willen steken tussen Brazilië en Argentinië kun je dit gewoon lopend doen, even vriendelijk zwaaien en lachen en je bent in Argentinië. We hadden er niet over nagedacht om een stempel te halen, immers de mensen hadden ons gewoon gezien dus geen probleem dachten we... (Jullie voelen de bui waarschijnlijk al hangen)

In de tussentijd hadden we een restaurant bereikt wat er heerlijk uitzag en ook goed betaalbaar was. Na eenmaal geïnstalleerd te zijn ging Valentina naar de wc en kwam helemaal lachend terug. Ze vroeg aan ons of we de rest van de gasten hadden bekeken, maar we waren allemaal uitgehongerd. Dus allang blij dat we een restaurant hadden gevonden. Na eenmaal de andere gasten bestudeerd te hebben vielen we behoorlijk uit de toom. De andere gasten waren ontzettend chique aangekleed (lees zwarte jurken, glimmende sierraden en hoge hakken). Terwijl wij daar in korte broeken, vesten en met rugzakken aan tafel zaten. Daarnaast roken we ook niet meer zo lekker aangezien het ontzettend warm was geweest de hele dag, we zonnebrand hebben gebruikt in combinatie met anti-insectenspray. Nou ja goed jullie kunnen zelf ook wel bedenken hoe dat ongeveer geroken zou hebben... Kortom dat was hilarisch maar het eten was heeeeeeeerlijk. Eindelijk even geen rijst en bonen maar een heerlijke Gorden Bleu met erwtjes en maispuree. (Ja pap ik weet het, welke idioot besteld nou een Gorden Bleu in Argentinië?! maar het was een specialiteit van de chef (A) ) Na het eten hebben we 2 taxi's gebeld die ons terug zouden brengen naar ons hostel.

Ondertussen knepen we hem wel een beetje, aangezien we onze paspoorten af moesten geven aan de man van de douane. Maar we hebben geen stempel gekregen bij binnenkomst, dus in principe waren we 'illegaal' in Argentinië. Aan tafel waren er diverse grappen gemaakt in de trand van 'Mommy, I have to tell you something. I am in jail because I was starving!' Echter in de taxi was het wat minder grappig. Gelukkig spraken de Mexicaanse meiden Spaans en kon de ene Douane man de andere Douane man overtuigen om ons toch maar de grens over te laten gaan, aangezien deze dat in de eerste instantie niet wilde doen. Om een lang verhaal kort te maken, eind goed al goed.

Gearriveerd bij ons hostel hebben we even een paar drankjes gedaan en rond 00.00 vond iedereen het toch wel mooi geweest. Zondag hebben de bus om 11.00 gepakt richting de Braziliaanse kant van de watervallen. Lorena, Adriana en Alina wilde graag een vogelpark bezoeken naast de watervallen, de rest wilde graag naar de watervallen en dus hebben we ons opgesplitst. De Braziliaanse kant verschilt een hele hoop van de Argentijnse kant. Deze kant is minder groot, maar heeft wel een beter over all beeld van alle watervallen. Het was ontzettend heet en we waren dan ook erg blij dat de watervallen voor enige verkoeling zorgden. Om 16.30 werden we opgehaald door de bus om terug richting ons hostel te gaan. Eenmaal aangekomen besloot iedereen om te chillen bij het zwembad. Echter wilden de Mexicaanse meiden graag naar het 3 landen punt. Waar Paraguay, Argentinië en Brazilië elkaar treffen. Nou ja, de landen worden gescheiden door rivieren maar toch komen ze daar bij elkaar. Nou ik wou natuurlijk wel kunnen zeggen, 'Hey you know what I've been in 3 countries at once. No biggie' dus ik besloot samen met Cecile mee te gaan. Het was weliswaar niet zo spectaculair maar ik ben blij dat ik er toch naar toe ben gegaan.

's Avonds hebben we gezellig met z'n allen bij het hostel gegeten en kregen we een lift van de hostel bus naar het busstation. Het was nog een heel avontuur om Thomas mee te nemen de bus in, hij was namelijk zijn paspoort bij Alex vergeten. (Alex vertrok een dag later omdat hij verder zou gaan naar een vriend van hem). Gelukkig kon Lorena de man van de buscompany overtuigen dat ze hem toch maar mee moesten nemen. Nou goed en wel geïnstalleerd vertrok de bus terug naar Curitiba. Ook deze reis ging ontzettend snel en om 5.30 vanochtend zijn we goed en wel gearriveerd in Curitiba. Aangezien de les om 8.30 zou beginnen hebben Anne en ik snel een taxi naar huis gepakt. Helaas heb ik me verslapen en was ik iets later op school dan gepland. Maar dat maakt hier niets uit, dus momenteel zit ik een beetje moe in de les maar slaap ik vanavond even bij.

Om het weekend even goed samen te vatten. De watervallen zijn ge-wel-dig. Ik heb nog nooit zo'n indrukwekkend fenomeen meegemaakt en raad dan ook zeker iedereen aan om hier naar toe te gaan als je in de mogelijkheid bent. Het weekend had niet beter kunnen zijn. Het weer was top, het gezelschap super en wat we mee hebben gemaakt 'was a once in a lifetime experience'. DAMN I LOVE BRAZIL!

Nu moet ik helaas aan de gang met huiswerk, want ik heb een deadline om 12.00. Die ik op Braziliaanse tijd ga halen ;) dus niet... Ik zal mijn best doen wat vaker te schrijven, dat leest waarschijnlijk ook iets makkelijker dan deze ultralange verhalen ;).

xx veel liefs vanuit het prachtige Brazilië.